Can kırıklıkları

"Ada" dedim gözlerine bakarak."Gitme" ama o sadece sessizliği seçti. Sanki karşımdaki yıllardır tanıdığım kız değilde yabancı biriydi.Gözlerine baktım tek bir duygu görebilmek için ama o ifadesiz bir şekilde duruyordu,sanki beni kalbinden silip atmıştı bir daha yazmamak üzere."

O günden sonra hayatı geri gelmemek üzere kayıp gidecekti avuçlarından ama habersizdi olacaklardan. Bilseydi hayatının gelmemek üzere gideceğini kabul etmeyecekti ama bilmiyordu ve bu bilinmeyen gerçek insanlığa olan inancını yitirmesine sebep olacaktı.

Belki hayatında ki her şeyini kaybetmişti ama her şey bitsede umut asla bitmezdi sonu gelmeyen evren gibi. Onun umutlarıda evren gibi sonsuz ve tükenmezdi.Hiç vazgeçmeyecekti hayatından hayallerinden. Belki yere düşen vazo gibi paramparça olmuştu herşey belki her şeyi yerli yerine oturtsa bile eskisi gibi olmayacaktı, hep kalıcaktı o kırık izleri kalbinde ama vazgeçmeyecekti kırık izlerini silebilmek için.

Sanki bir satırdı hayatı yazılıp bitmişti bir çırpıda üstelik acemi bir yazarın kaleminden.

Bir rüyaydı onunki,anlık mutluluk yaşatan bir rüya, sadece tek bir farkı vardı diğer rüyalardan onunki bitmiyordu mutlu sonla.