Ve kadın dudağındaki ruhsuz gülümsemeyi sildi. "Acı mı, ben acıya alışığım peki ya sen,sen alışkın mısın?"diye tısladı.Adam pişmandı yaptıklarından,hem de çok pişmandı.Kadın tekrar konuştu."Sen bizi hak etmiyorsun,sen ne beni ne de oğlumu hak etmiyorsun"diye sonlara doğru bağırdı. Kadın haklıydı adam bunu biliyordu ancak onları çok özlemişti ve yapamazdı işte,onca hatasının üstüne biliyordu sevdiği gururluydu ama bir çocukları vardı ortada onun için belki yeniden dirilir aşkımız diye düşünerek bu yola çıkmıştı. Ama kim bilebilirdi ki kadının bu kadar öfkeli olacağını.... "Lütfen bir kere görmeme izin ver."diye fısıldadı adam kadının gözlerine bakarken.Kadın ağladı ağlayacaktı, üç yıl sonra onu tekrardan görmek zordu.Kadın sustu, adam gözleri ile af diledi ancak kadın bu kadar kolay affedemezdi adamı,bunu kendisi de biliyordu. Barkın Asaf & İzem. Bu büyük aşkı hep beraber okumayı tavsiye ediyorum ancak seçim size kalmış. (Kapak tasarımları yapabilen varsa bana buradan yazabilir.)Todos os Direitos Reservados
1 capítulo