SON CİNAYET

"Güldüğüme bakmayın, ölüyorum." diye haykırmak geldi içimden. Kalbimdeki sızı ve beynime basınç uygulayan öfkem sağlıklı düşünmemi engelliyordu. Tekrardan gülüşü aklıma düşünce gözlerim yanmaya başladı. Bu sefer sağlam yenilmiştim.

Bu zamana kadar kazandıklarımı bir gülüşe kaybetmiştim ben. Gördüğüm en güzel rüyaydı ve uyandığımı kabullenemiyordum. Elimdeki içki şişesini sertçe yanımdaki kayalıklara vurdum ve cam parçalarında gördüğüm yıkılmış halimle bir kez daha yüzleştim.

"Abi, yürü gidelim. Yetmedi mi yaralarına tuz bastığın?"

Kalbimden yüzüme buruk bir gülümseme yansıdı. "Her şey bir oyunmuş diyorum oğlum. Başından beri kandırılmışım."

"Haklı sebepleri vard-"

"Yok! Olamaz. Beni kendine aşık edip öldürtmek için anlaşma yapmışlar."

"Şimdi de seni öldüremediği için kendisi ölecek. O kızı kurtarmazsan işte o zaman yenilirsin."

Buğulu gözlerimi Kaan'a çevirdim. Kalbimde bir ağrı olduğu doğruydu ama onun aklımı karıştırmasına izin veremezdim. Kaçtığıma koşamazdım ben. Artık aşık olduğum kızdan nefret etmeliydim.

"Katilim olacak kızı mı kurtarayım? Daha kaç kere öldürecek bu beni?"

Güldü ve elindeki biradan bir yudum alırken "Aslında bir kere öpse iyileşecek tüm yaraların." dedi. Doğru söylediğini bildiğim için kendime daha da öfkelenmiştim. Başımı olumsuz anlamda salladım.

"Artık öpse de geçmez yaralarım."

****

Farklı masalların kötülerinin aynı kitapta buluşması...