KÖRDÜĞÜM 1 Cemile ✔(Kitap Oldu )
  • LECTURES 724,488
  • Votes 7,839
  • Parties 8
  • LECTURES 724,488
  • Votes 7,839
  • Parties 8
Terminé, Publié initialement août 09, 2018
#edebiyat 1.sırada (25.07.2019)
#gerçekhikâye de 1.sırada  (12.11.2019)
#kader 4.sıra 
#anadolu 1.sıra 
Bilemezdim gönlüm Asaf'ın aşkıyla yanıp tutuşurken, beni görmezden gelip başkaları ile eğleşeceğini..

Bilemezdim Asaf'ın aşkı sarmaşık misali gönlümü baştan başa sarmışken, benim onun ikizi Agâh'a yar olacağımı .....
Tous Droits Réservés
Inscrivez-vous pour ajouter KÖRDÜĞÜM 1 Cemile ✔(Kitap Oldu ) à votre bibliothèque et recevoir les mises à jour
or
#155bey
Directives de Contenu
Vous aimerez aussi
Duman Karası, écrit par gizli1ruh
11 chapitres En cours d'écriture
Karakolun önünde ki heybetli bedeni heyecanımı ikiye katlıyordu adeta. Geniş omuzlarını sarmalayan deri ceketi ona ayrı hava katmakla kalmıyor, tüm bakışları üzerine toplamayı başarıyordu. Karşısında ki meslektaşına bir şey söyleyip eliyle omzuna bir kaç defa vurdu. Ben hâlâ olduğum yerde onu izliyordum. Başını ansızın yavaş bir şekilde etrafta gezdirdi ve gözleri, gözlerimle buluştu. Bedenimi bir ürperti ele geçirdi, nefesim kesildi sanki. Bakışlarını çekmeden bana doğru seri adımlarla ilerlemeye başladı. Bu sırada ayaklarım benden bağımsız ona doğru ilerliyordu çoktan. "Veda..." diye seslendi bana yaklaşmaya devam ederken. Adımlarını sonlandırıp tam dibimde durdu. İçimde ona karşı oluşan duygulara engel olamıyordum, daha doğrusu olmak istemiyordum. O an içimden geleni yapmak istedim. Sonunu düşünmeden, kendi isteğim doğrultusunda. Parmak uçlarımda yükselerek kollarımı boynuna sıkı sıkı sardım. Şaşırdığını gerilen bedeninden hissedebiliyordum fakat umursamayarak burnumu boynuna koyup derin bir nefes çektim. Hemen sonrasında belimi sıkı sıkıya kavrayan kollar yüzüm de bir gülümsemeye sebebiyet verdi. "Uzun zamandır..." diye fısıldadı saçlarıma öpücük kondururken. Ardından beni daha sıkı kavrayarak bedenine hapsetti ve devam etti. "Bu anı bekliyordum..." ... Başkomiser Cihat Karaşah ile Veda'nın hikayesi...
GECENİN İZİ, écrit par hisssizyazar
38 chapitres En cours d'écriture
Yağmur yağıyor, her yeri sel alıyordu. Sokaktaki insanlar ıslanmamak için oradan oraya koşuyor, trafik arabalar sayesinde tıkanıyordu. Şemsiyesi olan insanlar rahat bir şekilde yolda yürüyordu. Şemsiyesi olmayanlar ise şanssızdı. Yağmurdan ıslanmamak için korunacak yer arıyorlardı. Şemsiyesi olmayan, elinde kalın hukuk kitapları, üzerindeki deri ceketi ile rahatça yürüyordu İzem. Acelesi yoktu. Islanmayı seven biriydi. Küçükken babası onu sokağa attığında yağmurun altında kendi kendine eğlenir, biriken suların üzerine zıplardı. Uzun kahverengi saçları ıslanıp birbirine karışmıştı. Elindeki hukuk kitapları çantasına sığmadığı için elinde sımsıkı tutuyor, ıslanmamaları için boynundaki kahverengi atkıyı kitaplarına siper ediyordu. İzem Karasu. Üniversite son sınıf öğrencisiydi kendisi. Yirmi üç yaşında, geleceğinin hayallerini kuran ve başarılı bir savcı olmayı hedefleyen bir hukuk öğrencisiydi. Son yılının bitmesine ve mezun olmasına sadece aylar kalmıştı. Metro durağına inen yürüyen merdivenleri görene kadar normal hızda yürümeye devam etti. Yürüyen merdivenler gözüne çarpar çarpmaz adımlarını hızlandırdı. İzem dışarıdan çok sert görünürdü. Bakışları her zaman insanlara nefretle bakardı. Oysaki sıcakkanlı biriydi. Sevdiklerine karşı çocuksu olurdu. Merhametli ve sevecendi. Soğuk olduğu insanlara acımazdı. Metro durağına geldiğinde metro gelmişti bile. İnsanlar birbirlerini ittirerek metroya ulaşamaya çalışıyordu. Sanki birbirlerini itmeseler metroya binemeyecek gibi bir halleri vardı. .....
Asiye Hanım Mahallesi, écrit par silanhanim
62 chapitres En cours d'écriture
#73 Genel kurgu (31.7.2016) #78 Genel kurgu (31.3.2018) #7 Hayat (20.01.2019) #64 Genel kurgu (29.01.2019) Dopdolu otobüste hem iyi tutunabileceği bir nokta ararken hem de elindeki kitapları zapt etmeye çalışıyordu, fakat o kadar çok ani frenlerle sallanıyordu ki otobüs daha fazla ne kadar dayanırdı bilinmez. Tam birileri inmiş biraz otobüsün içi rahatlamıştı ki yeni hareket etmeye başlayan araba tekrar aniden durunca dengesini kaybetmiş olan Zeynep yeri boylamamak için bulduğu ilk kolu tutuvermişti! Kolun sahibi ise otobüse Zeynep'ten önceki durakta binmiş olan Emre idi. Hatta otobüsün camından o geçen günkü kızı görünce üniversitede okuyor oluşuna şaşırmış ve Delal'in neden abla dediğini anlamıştı. *** Zeynep kolunu koparacak gibi tuttuğu kişinin Emre olduğunu gördüğünde sanki olabilirmiş gibi biraz daha utandı . Çünkü nedense hep böyle rezil olduğunu düşüneceği durumlarda kalır ve tek tesellisi nasıl olsa kimse beni tanımıyor olurdu. *** Asiye Hanım Mahallesi bu gençlerin ilk gençlik heyecanlarına, arkadaşlıklarına, aşklarına tüm görkemiyle tanıklık ediyordu... &&& "Önemli olan dostluktu." Aklımda şu an hiçbir kurgu yok, isim ise birden aklıma geliveren türden.. Peki birazcık eskiye gitsem akıllı telefonlardan, güzel arabalardan, zengin kötü çocuklardan uzaklaşsam Asiye Hanım Mahallesi sakinlerinin hayatlarını, deli dolu zamanlarını, masum aşklarını, meraklı teyzeleri, pos bıyıklı amcaları, gerçek delikanlıları ve mahallenin kızlarını okumak ister miydiniz? Bakalım neler yaşayacağız not: bu hikayede çirkin kızlar da var zengin olmayan erkelerde. sen de varsın ben de
Vous aimerez aussi
Slide 1 of 10
Duman Karası cover
İMDADIM cover
GECENİN İZİ cover
yâr bandı cover
Asiye Hanım Mahallesi cover
GÜNBATIMI •TAMAMLANDI• cover
BEYAZ LEKE cover
Dürdane (Bey Serisi1) cover
SESİMİ DUY [TAMAMLANDI] cover
ACI İNTİKAM cover

Duman Karası

11 chapitres En cours d'écriture

Karakolun önünde ki heybetli bedeni heyecanımı ikiye katlıyordu adeta. Geniş omuzlarını sarmalayan deri ceketi ona ayrı hava katmakla kalmıyor, tüm bakışları üzerine toplamayı başarıyordu. Karşısında ki meslektaşına bir şey söyleyip eliyle omzuna bir kaç defa vurdu. Ben hâlâ olduğum yerde onu izliyordum. Başını ansızın yavaş bir şekilde etrafta gezdirdi ve gözleri, gözlerimle buluştu. Bedenimi bir ürperti ele geçirdi, nefesim kesildi sanki. Bakışlarını çekmeden bana doğru seri adımlarla ilerlemeye başladı. Bu sırada ayaklarım benden bağımsız ona doğru ilerliyordu çoktan. "Veda..." diye seslendi bana yaklaşmaya devam ederken. Adımlarını sonlandırıp tam dibimde durdu. İçimde ona karşı oluşan duygulara engel olamıyordum, daha doğrusu olmak istemiyordum. O an içimden geleni yapmak istedim. Sonunu düşünmeden, kendi isteğim doğrultusunda. Parmak uçlarımda yükselerek kollarımı boynuna sıkı sıkı sardım. Şaşırdığını gerilen bedeninden hissedebiliyordum fakat umursamayarak burnumu boynuna koyup derin bir nefes çektim. Hemen sonrasında belimi sıkı sıkıya kavrayan kollar yüzüm de bir gülümsemeye sebebiyet verdi. "Uzun zamandır..." diye fısıldadı saçlarıma öpücük kondururken. Ardından beni daha sıkı kavrayarak bedenine hapsetti ve devam etti. "Bu anı bekliyordum..." ... Başkomiser Cihat Karaşah ile Veda'nın hikayesi...