Im In Love with My P.A ( Personal Alalay )
  • LECTURAS 634
  • Votos 24
  • Partes 7
  • LECTURAS 634
  • Votos 24
  • Partes 7
Continúa, Has publicado may 05, 2014
The personal alalay of my life. Hay... Ganito ba talaga ang buhay. Kaylangan ba may personal alalay pa ako na laging nakabuntot sakin. Ang daldal pa nung bwisit na babaeng yun. Dati nung una lagi ko syang inaaway. Pero kahit ganun, parang ayoko ng mahiwalay sakanya. Yung para bang pag nasasaktan sya, nasasaktan rin ako. Pag naman masaya sya, masaya rin ako. Ang dami kong mali na ginawa sakanya. Lagi ko siyang pinapahirapan. Lagi ko rin siyang pinapaiyak.





 

 

Anu ba tong nararamdaman ko???
Mahal ko na ba sya???
Todos los derechos reservados
Regístrate para añadir Im In Love with My P.A ( Personal Alalay ) a tu biblioteca y recibir actualizaciones
or
Pautas de Contenido
Quizás también te guste
Slide 1 of 1
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books) cover

TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)

54 Partes Concluida

Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more? *** May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam. Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit. Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana. Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga? Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon. Disclaimer: This story is written in Taglish.