Huzur... Daha önce bu kadar muhtaç hissetmemiştim. Antalya'dan dönmeden önceki gece kumsala uzanıp gökyüzüne bakarken bırakmış ya da bir köşeye saklamıştım. Ve şimdi yeniden huzurumun kollarında yıldızları izliyordum. Kaç saattir oradaydım bilmiyorum ama tanıdık olmayan birinin sesini duyunca huzurum silikleşti ve kayboldu. Yerini bir gecekonduya bıraktı. Hafızamı yokladım daha önce hiç böyle bir yere gelmemiştim. Gecekondunun kapısından gireceğim sırada içeriden bir ses geldi. '' Son duanı et...'' silah patlama sesiyle bir an irkildim. Arkamı dönüp kaçacağım zaman sarsılmaya başladım.All Rights Reserved