Benimle Kal.

"Aaaaaaa" diye çığlık atınca Rüzgar elimi daha sıkı tuttu."Sakin ol civciv. Derin nefes. Bak böyle. Burundan ağızdan."diye geveledi. Sancı biraz hafiflemişti. Ama bu daha büyüğünün habercisiydi. Dayanamadım Rüzgara sövmeye başladım."Siktiiiiirrr!Senden çocuk yaparsam .... Aaaaaa! Yeter be! sende çıkacaksan çık şurdan çocuk. Roziiiiii elini veeerr! Aaaaaa!" Rüzgar"Hayatım niye sövüyosun? Bak kameraya çekiyorlar. Annelerimiz izleyecek." "Sıçarım anneye! Bende anne olucam! Ama canım acıyo! Siktiiiiirrrr! Aaaaaaa!" Gözlerim kapanıyordu. Artık geri dönüş yoktu. Doktorların seslerini duymuştum. Ama ben sadece bir sese odaklanabilmiştim. Rüzgar"Hey! hey! Bebeğim kapama gözlerini! Benimle kal! Lütfen!" Açmaya uğraşıyodum. Ama olmuyordu. Zor da olsa birşey diyebilmiştim Sevdiğime...

"Daima."