Korku ensende gezinen birer örümcek,' ses tellerinde gezinen kararlılığın ağır tınısı ruhumdaki özgüven kuraklılığının yeşermesine yetiyordu.
'Ağ kurmasına müsahaba gösterme,' dudakları bu cümleleri üzerine yandan bir bıçak yarasını andıran alaycı ve bir o kadar da ağır bir gülüş peydahlandı. Odağını kaybetmiş gözbebeklerim, gözlerinde bir anlama tutunmaya çalışıyordu.
'Bilirsin ki örümcekler yuvalarında avlanırlar. Korku yuva kurduysa umutların ve hayallerinin hepsi ağa takılacak demektir.'
Kadın ölü, adam ruh.
Kadın kırılgan, adam kıran.
Kadın yorgun, adam paslı bir çivi.
🥀
Bu kurgu benim hayal gücümün simgesidir ve bana aittir. Bir alıntı veyahut kurgunun çalınması dahilinde yasal işlem başlatılacaktır!
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."