24 chapitres En cours d'écriture Gittiği son görevde timini şehit vermiş, hayattaki tek ailesini kaybetmişti.
Kıdemli Üsteğmen Gülce İzem Öztürk. Her şeye rağmen yıkılmamış bir kadın. Aile sevgisi görmemiş, kimsesiz büyümüş bir kız çocuğu. Aile sıcaklığını kardeşlerinde bulmuştu o, oysa şimdi kardeşleri yoktu. İntikam hırsı bütün bedenini ele geçirmişti. Yeni timi ve hayatına giren biyolojik ailesiyle işler karışmıştı.
Kardeşlerinden sonra aile vatandı. Fazlası olamazdı. Vatan için yaşayıp vatan için ölecekti. Unutulacağını bilse bile.
...
"Her askerin bir lakabı olur ya... Seninki ne?"
"Asena."dedim sert sesimle.
"Asena..."diye mırıldandı. "Dişi kurt."
Dudağımın kenarı hafifçe kıvrıldı. Önüme dönüp seri adımlarla ilerlemeye başladım.
Asena. Dişi kurt.
Bana dişi kurt derler. Gücüm tükenirse karanlıktan alırım ışığı. Yılmam, Türk askeriyim. Bu adı iyi yaz, bir daha unutamayacaksın.