ÖLDÜRÜN BENİ

Annem ve babam öldüğünden beri hiçbir şey eskisi gibi değil. Mütemadiyen evden çıkmadan resim yapmaya çalışıyorum. Bu durum bir çabadan öteye gitmiyor. Duvardaki gölgem bile her an beni ele verecek gibi bana bakıyor. Bazen kendimi umarsızca dışarı atmak istiyorum. Fakat bir daha geri gelememekten korkuyorum. Korkumu bir kenara bırakmalıyım. Bunu biliyorum ama ne fayda. Evden her dışarı adım atmak istediğimde gizli bir güç beni durduruyor. Göğsümden başlayıp ruhumun her zerresini saran bir acı hissediyorum. İçimde yaşadıklarımı neden tuvale yansıtamıyorum. Cesaretim yok biliyorum ama hiç yoktan bunu denemeliyim.