Once upon a time sa barangay ng bay-ag kabayo ay may isang babaeng nagngangalang Zailey, karamihan Rapunzel ang tawag nila sa kaniya
Simple lang ang buhay niya, masayang pamilya, may kaibigan, matalino, at may malakas na pangangatawan, literally, wonder woman ang gaga. And lastly, wala siyang jowa
-
Siya ay maglalakbay kasama ang beshywaps niya rin na gaga na walang jowa patungo sa maynila upang mahanap ang kastilyo--i mean eskwelahan na ang pangalan ay Angelwood University upang sila ay makipaglandian este makapag aral
Subaybayan natin ang storya ng ating bida-bidang bida at kung papano niya mahuhunting ang Prince Charming ng buhay niya. May happy ending kaya? ewan ko diyan
-
Sa storyang ito ay iiyak kayo ng sobra hindi dahil sa drama kundi sa katatawanan....
Don't judge a book by discover.
Isang malaking sayang pag di mo binasa tong story na to promise. Expect the unexpected.
Owner of the wonderful cover: BluishlyPink
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.