"Waar gaan we heen?", vroeg Hope. "Ergens.", antwoordde Corbyn met een grijns op zijn gezicht. We stonden stil en hij haalde zijn handen van mijn ogen. We stonden voor een vliegtuig en keek vragend naar Corbyn. Hij pakte mijn hand en trok me het vliegtuig in. "Ik ga je iets laten zien, maar het duurt wel even voordat we er zijn.", zei Corbyn met een knipoog. "Wat is het dan?", vroeg Hope enthousiast. "I am gonna show you FROM HERE TILL TOKYO.", antwoordde Corbyn.
REACHED GOALS
corbynbesson #10, jonahmarais #6, jackavery #7, danielseavey #8, zachherron #4, whydontwe #14, love #97, fanfiction #87, limelight #3, corbyn #7
"Hè, kom je nou weer koffie halen?"
Luna komt iedere dag in een café, waar ze haar koffie haalt voordat ze naar werk gaat. Altijd komt ze rond dezelfde tijd een blonde jongen tegen. Altijd hebben ze oogcontact, en geven ze elkaar een klein lachje. Is er iets meer dat verschuilt achter de lach, die langzaam een gewoonte begint te worden?