KAÇIŞ!

Karşımda ki adama duyduğum öfke hiçbir şeye benzemezdi. Ondan kaçtıkça sanki kucağına geri düşüyordum. Nefret ettiğim gözlerine tekrar çıkardım bakışlarımı.

" Benden ne istiyorsun? Artık yeter! "
Boğazımı yırtarcasına bağırdım. Artık ne ondan ne de bana yapabileceklerinden korkuyordum. İçimde saf nefret ve kin vardı. Gözleri önce tüm vücudumu taradı.Bu hareketi midemi kaldırmaya yetse de bir şey demeden ona bakmaya devam ettim. Gözleri en son gözlerimde durduğunda dudaklarından dökülen cümleler ondan daha da nefret etmeme sebep olmuştu.

" Her zaman bir nefes kadar yakınında olacağım,ufaklık.Benden asla kaçamayacaksın."

*-*-*-*-*-*-*

"Sana alışmak istemiyorum. Ama tüm yeminlerimi bozmaya söz vermiş gibisin!"

*-*-*-*-*-*-*

"Açıkça nefret etmek asıl düşüncesini gizlemekten daha soylu bir harekettir."
-Cicero

*-*-*-*-*-*-*

30/08/2018