Prologue:
Tawag at text lang..
Hindi nagkikita..
Tumagal ang pag sasama ng hindi manlang nagkikita o kahit sa picture manlang. Hindi pwede dahil bawal.
Dahil mahal na mahal ang isa't-isa, walang magawa kundi intindihin nalang ang isa't-isa.
Masaya, malungkot, selos at inggit.
Masaya, kahit na hindi nagkikita nag mamahalan lang sapat na. Malungkot dahil gustuhin mang magkita ay hindi pwede. Selos sa mga simpleng bagay, sa mga taong nakapaligid.
At inggit sa ibang tao dahil hindi nila nagagawa ang dapat na ginagawa ng mga magkakarelasyon.
Pero kahit ganun, manatili lang silang matatag at may tiwala sa isa't-isa ay sapat na para manatili ang pag mamahalan nila.
Hanggang sa dumating ang araw na hindi inaasahan.
Walang kaalam-alam sa mangyayari.
At dun nalaman ang lahat, nagkita at nahawakan ang isa't-isa.
**
End of Prologue
I hope you like it. Thank you :)