"O gün senin adını bile bilmediğim halde, dünyadaki tek insan senmişsin gibi hissettim." yutkundum. Acı içindeydim, gözyaşlarım kanıtıydı. "Kış Güneşi göz kapaklarımı ısıtırken, sen kalbimi ısıtmıştın." gözlerimi açtığımda, göz yaşlarım yüzümden kayıp balkonun mermerine düştü. "Psikolojide bir tabir vardır, kızılderililerin inandığı bir manevi güç. Orenda. Etrafımızdaki her şeye etki nüfuz ederek dünyanın değişebileceği düşüncesini dürten güç." manzaranın ışıklarından daha parlak olan yüzüne baktım. Ağlıyordu, tıpkı benim gibi. "Karmen, Orenda. Sen benim için Orenda'sın. Benim yaşama dair inancım, tek gücüm."