[Η ιστορία βρίσκεται υπό διόρθωση.]
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Ό,τι έγινε μεταξύ μας, ξέρεις, δεν έπρεπε να γίνει..." προσπαθούσε να εξηγήσει όσο γίνεται πιο ανώδυνα, ακόμα και τώρα δεν θέλει να με πληγώσει.
"Ναι, καταλαβαίνω. Ας το ξεχάσουμε, ας παραμείνουμε φίλοι." συμπλήρωσα καθώς κοιτούσα το κενό.
"Ναι αυτό φίλοι, μόνο φίλοι." με αποχαιρέτησε και έφυγε προς το σπίτι του.
Όσο απομακρύνομουν όλο και περισσότερα δάκρυα εμφανίζονταν.
"Σε μισώ! Σε μισώ τόσο πολύ γιατί δεν πρέπει να σε αγαπώ αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να το κάνω." ψιθύριζα στον εαυτό μου καθώς σκούπιζα τα μάγουλά μου.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η Δήμητρα μετακομίζει σε μια καινούρια πόλη με την οικογένειά της. Στην ζωή της έχουν συμβεί πολλά και η μετακόμιση ήταν ένας τρόπος να ξεφύγουν και να κάνουν μια νέα αρχή. Όλα θα αλλάξουν όταν στην ζωή της εμφανιστεί, με κάπως απροσδόκητο τρόπο, ο Στέφανος, γείτονας και συμμαθητής της.
Δύο άγνωστοι που έγιναν φίλοι.
Μετά;
Τι τους επιφυλάσσει η μοίρα;
Θα είναι μαζί, θα παραμείνουν φίλοι ή θα εύχονται να μην είχαν γνωριστεί ποτέ;
"Κλείσε τα μάτια σου" μου λέει στο άσχετο και πλέον ήρεμος. Προσπαθώ να χαλαρώσω τις ανάσες μου από την ένταση της στιγμής.
"Τι;" τον ρωτάω στην προσπάθεια μου να καταλάβω γιατί μου ζητάει κάτι τέτοιο.
"Κλείσε τα μάτια σου, Άντα" επαναλαμβάνει σοβαρός και ξεφύσαω.Κάνω αυτό που λέει και σταυρώνω τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου.
"Ωραία, τα έκλεισα. Τώρα;" τον ρωτάω τσιτωμένη χωρίς τα νεύρα που είχα να μου έχουν περάσει. Νιώθω την ανάσα του υπερβολικά κοντά στο πρόσωπο μου και τα χείλη του σχεδόν ακουμπούν τα δικά μου.
"Τι κάνεις Στέφανε;" αναφωνώ μόλις τα χέρια του μετακινουνται στην μέση μου.
" Σςς, σκάσε και φίλα με"
DON'T COPY THE STORY