Anonim'den Kalbe

İnsanlar dediler ki görmeden sevemezsin. Oysa aşk görmek miydi sadece?

Dibimizdeki insanın içindekileri anlayamayız bile, sadece gözlerine bakarak. Peki anlayabilir misin gözlerini bile görmediğinin içindekileri? Duyabilir misin her harfinde yankılanan benliğini?

Aslında kelimeler bir sanat eseriydi. Ruhumuzun çizdiği. Seni tanıyanlar anlardı ancak o çizimi. Anlayabilir misin dudağının kelimelerle ıslanışını dahi görmediğinin gizemli sözlerini?

Bilim dediki kokuydu seni ona çağıran. Koklayamadan sevebilir misin ki?

Aşk sadece beden değildi...
Aşk sadece kokusu değildi...
Aşk sadece sıcaklığı değildi...
Aşk ruhuydu...

Aşk gözlerinde mutlu seni görmekti derler. Peki ya telefonun ekranında mutlu seni görüyorsan?

Aşk arzular derlerdi. Peki ya onun bir mesajını arzuluyorsan?

Aşk sarılıp koklamak ister derlerdi. Peki ya attığı mesajlara sarılıyorsan?

Bu aşk değil miydi? Aşktı. Aşk zaman mekan an ve durum bilmezdi. Girişi habersiz kalışı ise sonsuz olurdu. Aşk gözlere değil ruha bakardı...

Aşk mesafe hiç bir zaman tanımazdı...