Invisible

"Are you really sure about that, dude?" tanong nya matapos kong i-dismissed ang meeting namin. "Papayagan mo na silang makalapit sa kanya?"

"That is what they want and I am pretty sure, magiging masaya din sya kapag may naging kaibigan na sya uli." Bumaling ako sa kanya. "Alam mo namang halos tatlong taon na syang mag-isa at wala ni isang kaibigan matapos ang nangyari sa pamilya nya."

"I know that. Pero alam mong kilala ang grupo ng kapatid mo," aniya. "Paano kung mapansin ng mga nakalaban nila ang pagiging malapit nya sa mga ito at sya pa ang gamitin laban sa kanila."

"I won't let that happen," sabi ko. "Hindi naman porket hinayaan ko silang makalapit sa kanya ay titigil na ako sa pagbabantay sa kanya. I will still protect her kahit hindi nya ako nakikita."

Pinakatitigan nya ako pagkuwa'y bumuntong hininga tsaka ginulo ang buhok. "As if namang may magagawa pa ako. Mukhang final na ang desisyon mo. Just make sure na walang gagawing katarantaduhan iyang kapatid mo dahil alam mo kung sino ang makakalaban nya."

"Dude, I trust them. They will not do anything that may hurt her." Mahalaga din para sa kanila ang babaeng iyon kaya sigurado akong gagawin nila ng maayos ang dapat nilang gawin nang hindi ito nasasaktan sa kahit na anong paraan.

"I hope so."