Taking the easy way (FiNiShEd)

Daar staat hij dan. Voor me neus. Alexander. Al die jaren had ik gewoon een broer. Jaren had ik hem niet gezien. Hoeveel? 9, 10? En toch heb ik hem gemist. Sinds ik weet dat ik een broer heb. En dat nog geen 2 tot 3 weken. Even heb ik weer een gevoel dat ik ga flauw vallen. Maar al gauw is dat gevoel weg. Ik wil ineens huilen, van verdriet. Dat ik niet wist van zijn bestaan. En van mijn moeder. Dat ik dacht dat ik niemand had. Ik wil schreeuwen, van frustratie. En van woede. Omdat ik niets van hem af wist, en omdat hij geen contact heeft gezocht. Terwijl hij waarschijnlijk wel een goede reden heeft. Maar ook omdat ik dit alles niet begrijp. Ook wil ik lachen, vanwege geluk. En hem knuffelen, vanwege het feit dat ik niet alleen ben. Maar ik doe geen van alle. Ik doe wat ik altijd heb gedaan. Ik loop weg.

----

Ontmoet Audrey Stuart, een meisje van 15 jaar. Haar moeder is overleden toen ze nog klein was. Haar vader is druk met werken, en slaat haar soms. Maar meestal was ze gewoon alleen thuis zonder, haar vader. Wat ze niet weet is dat haar vader vele geheimen voor haar verborg.
Uiteindelijk stuurt haar vader Audrey naar een internaat. Audrey baalt er van, maar dat gevoel gaat al snel weg wanneer ze 2 goede vriendinnen krijgt.
Maar dan is er nog de jerk van de school. Austin Williams. Hij kan elk meisje om zijn vinger winden. Alleen werkt dat niet bij Audrey. Dat is ook meteen de reden dat Audrey en Austin elkaar haten. Maar zal dat gevoel veranderen?
En dan is er nog de mysterieuse Alexander, die het verhaaltje, wanneer de happy end in zicht is, omgooit. Maar is dat zijn schuld, of ook die van een ander bekend iemand?
------------------------------------------------------------
Alle rechten behoren aan mij, niks is na-ge-aapt! Dit is mijn eerste boek! (Er staat een ouderklem op, maar dat heeft wattpad gedaan. Dus wat mij betreft kies je zelf of je het leest. Maar er staat misschien wat grof taalgebruik in. dus..) -Hope you like it!- :D