me and my friends are lonely |•| kuroken √

- To trochę jak wbijanie kolejnych leveli. Małe questy po drodze - kontynuował cicho, nie odrywając oczu od ekranu konsoli. Jego blond kosmyki nie miały kontaktu z wodą i szamponem od dawna. Koszulkę miał kilka rozmiarów za dużą i zasmarkaną. Nie wyglądał słodko. Wyglądał jak zepsuty, smutny nastolatek. - Plus sześćset za wyjście z domu, dwieście za wstanie z łóżka. Tysiąc za wypad z drużyną, trzysta pięćdziesiąt za zaliczony egzamin.

- Granie przez za długi czas jest niezdrowe, wiesz o tym.

Kenma tylko wzruszył delikatnie ramionami. Wciąż wciskając odpowiednie przyciski z chirurgiczną precyzją i skupieniem, wymamrotał tak cicho, że prawie niedosłyszalnie:

- Wiesz, Kuroo, czasami po prostu marzę, żeby padł mi serwer.

styczeń - maj 2019