Aheste || Aşk-ı Muamma Seri 3

İkinci defa âşık olunur muydu? İlk aşkın üstüne, son aşk diyebileceğin bir sevda konar mıydı yüreğe? Bir zamanlar bu sorulara içimden evet demek gelse de, inanmazdım. Bana göre sevda yalnızca bir kez olurdu. Haklıymışım. Sevda bir kere oluyordu. Gerçek olanı seni bulana kadar sen bir başkasına olan umutsuz aşkını öyle sanıyordun yalnızca. Bana gerçek olan sevgiyi tattıran adama hüzünle baktım. Kırdığı kalbim canımı yaksa da bakışlarım gözlerinden saniye ayrılmadı. Sanki gözlerimi kırpsam gidiverecekmiş gibi sabit durmaya çalıştım. Yanağımdaki ıslaklık içimi titretiyordu fakat ben zerre kımıldamıyordum. Yanağıma uzanan parmağıyla gözlerim sonunda kapandı. Hissederken varlığını, giderse anlardım nasılsa, acıyan gözlerimi kapatsam da bir şey olmazdı değil mi? "Emsal... Ağlama güzelim." Ben ağlamıyordum, sadece gözlerimden benden izinsiz yaş geliyordu o kadar. Ağlayan ben değil, kanayan yüreğimdi. Onun sevgisiyle sardığı, sonra hançer sapladığı yüreğim. "Ben seni üzmek hiç istemezdim..." Yüzümde ufak bir tebessüm oluştu. Biliyordum, onun bir suçu yoktu. O beni korumak için gitmişti. Ben olsam, ben de giderdim.

"Ben, sana kırgınlığımdan değil, acını paylaşamadığım için ağlıyorum." Boğuk sesimle gözlerimi aralayarak fısıldadığım kelimeler, beynimde yankı yaptı ve zihnim buğulandı. Bayılmama ramak kalmıştı, biliyordum. Bedenim daha fazla dayanamazken, kollarına bir ceset misali yığıldığımı idrak ettiğimde, son kez yüzüne baktım. Uyandığımda yanımda olmasını diledim sadece. Bir daha gitmesin, içimi delmesin yokluğu... Bir nefes daha alamayayım onsuz istedim.

Sevişi aheste, gidişi ölümlüklük olan sevdam bende kalsın istedim.

D.K.