Zij is mijn nemesis. De gedachten aan dat meisje jagen me nog elke keer angst aan. Ik had haar niets misdaan, zelfs niet één keer haar kant opgekeken en ik denk daarom dat het mijn eigen schuld is. Ik haatte haar en ik ben er vrij zeker van dat zij mij haatte of dat de wereld me haatte. Wie stuurt er anders zo'n gek op iemand af. Zij onder één dak met mijn familie, laat de hel maar meteen beginnen. Hij was de liefde van mijn leven, tenminste dat dacht ik toen ik tien jaar oud was. Onze ouders zijn vrienden, we zagen elkaar wekelijks. Het was het ideale sprookje. Maar hij dacht daar niet zo over. Ik hoopte dat ik hem kon overtuigen als ik er maar vaak genoeg was. Als ik alleen maar het enige meisje in zijn buurt kon zijn dan zou hij me zien staan. Dat gebeurde niet, nee echt niet, geen happy end voor ons. En nu, nu moet ik een jaar lang wonen in het huis waar ik zoveel schade aangericht heb. Samen zijn zij Raph en Jolie en hun wereld is zojuist geflipt.