Stilte, pijn, eenzaamheid, onwetendheid... Ik kan me niks herinneren van men verleden, enkele vage flarden, maar daar blijft het ook bij. Familie... Geen? Wel dat denk ik, dat laat ik me wijsmaken. Ik weet niks van mijn ouders. Wie zijn ze? Leven ze nog, zoeken ze mij of hebben ze gewoon me in de steek gelaten? Ik verblijf bij een gezin die mij gevonden heeft, maar ik ben het hen zeker niet dankbaar. Veel liever zou ik alleen rondzwerven. Vele mensen om me heen, maar toch voelde ik me nog nooit zo alleen. Neen, eigenlijk alleen ben ik nooit, Avi laat me nooit alleen...