Ineens had ik erg veel zin om gewoon hier op de stenen vloer een dutje te gaan doen. En dus deed ik dat ook, denk ik want toen ik, of nou eigenlijk 'wij' wakker werden op de stenen vloer stonden er heel wat mensen om ons heen. Eerst begreep ik niet waarom ze het zo interresant vonden om ons hier te zien liggen, en aan je blik te zien begreep jij daar ook helemaal niks van. Maar toen we op wouden staan, werd dat meer dan duidelijk. We lagen namelijk in een halve omhelzing met elkaars handen vast op de grond, en onze benen hadden we ook om elkaar heen gewikkeld. We probeerden ons zo snel mogelijk ons uit deze rare 'omhelzing' te bevrijdden, maar in tegenstelling tot een geslaagde poging om op te staan verloor Malfidus zijn evenwicht en vielen we samen weer op de grond. Veel mensen zouden denken dat dat niet het ergste probleem ooit zou zijn, maar daar dachten wij wel anders over. Want we lagen namelijk 'op' elkaar Ik hoop dat jullie dit boek verder ook leuk vinden, en als julie ergens ideeen voor hebben, of commentaar hebben, sta ik daar natuurlijk helemaal voor open. Ook wil ik graag juist julie mening over dit boek weten, en daar sta ik ook dus open voor