ÖLÜM KAFESİ (+18) #Wattys2019

Valizimi kapatırken kapıya yaslanmış beni izleyen adama baktım son kez. Gözlerim dolmuştu ama yaş akmaması için gözlerimi kırpmıyordum çünkü tek kırpışımda sel olacaktı gözyaşlarım, nefesim kesilecek ve beni göndermemesi için yalvaracaktım. Sonra zavallı ve gurursuz bir kıza dönüşecektim. Tıpkı her zaman onun yanında olduğum gibi. Bu yüzden yapmadım. Ona bakarken derin bir nefes aldım ve yerdeki valizimi kaldırıp kapıya yöneldim. Yanından geçerken gitme demesini bekledim hatta belki geçirdiğimiz onca zamana rağmen elveda demesini ama yapmadı. Hiçbir şey demedi hatta bana bile bakmadı. Gözlerimi kapattım ve yaşların yanaklarımdan öylece süzülmesine izin verdim.

"Yinede" diye başlayan cümleme devam edemedim. Sesim ağladığım için çatallıydı. Hayır yapmayacaktım. Başımı olumsuz anlamda salladım ve gözyaşlarımı sildim.
Ve sonra onun yapmaya cesaret bulamadığı şeyi ben yaptım.
"Elveda" dedim ve yanından öylece geçip gittim...

×××Kitabın tüm hakları bana aittir. En ufak bir alıntıda yasal işlem başlatılır. ×××
¶Keyifli okumalar¶
@harununmasali √√√