Si Paul Torrero, Sepulturero.

"Ayayay... Tingnan mo ang ginawa mo sa batang ito, Gasupt, naihi at naipot na sa salawal."

Sambit ng isang malamig na tinig na akala mo'y pinaghalo ang lahat ng malalambot at malumanay na tunog ng isang buong orchestra.

"He! Eh kung ganyan lang pala yan kahina eh mabuting patayin na natin kaagad. Mamamatay lang yan sooner or later."

Saad naman ng isang napakaliksing boses na tila baga'y dama mo ang araw at ang sigasig ng buhay habang pinapakinggan.

"I-I think gising na siya. Laro, tigilan mo na ang pag-guhit sa mukha nya."

Galing naman iyon sa isang kaibig-ibig na tinig. Tinig na kung para sa akin ay nagdadala ng di malirip at walang ampat na kuryusidad.

"Sige Agham, kuryentehin mo nang magising kaagad, lalabas muna ako at mamimili ng makakain."

Teka, kilala ko ang boses na yun ah!

Bago ko pa man maisayos ang aking diwa ay nagulantang ako at dagling nangisay.

...

"Aha! Pag kinuryente mo pala ang tulog, maiihi sila!" 'yung curious na tinig.

"Yuck! Pang-ilang beses mo nang naihi sa salawal mo yan? Ang baho mo!" 'yung energetic na boses.

Nilingon-lingon ko ang paligid ko upang makita 'yung mga nagsasalitang bata nguni't wala akong makita.

"Anong hinahanap mo? Andito kami oh... Up here!" 'yung mala-musikang tinig.

Tumingala naman ako at sa pagkamangha'y nabulalas ko ang pinakaunang pumasok sa isip ko.

"Tinkerbell?"

"Ano kamo?!" silang tatlo.

At tatlong maliliit na kamao ang sabay na dumapo sa mukha ko.