DERİN

Gözlerimi sıkıca yumup derin bir nefes aldım. Nefesi bir süre içimde tuttuktan sonra yavasca geri verdim.

Gözlerim hala kapalı oldugu için ileride bana gülümseyerek el sallayan anne ve babamı göremesem de varlıklarını hissedebiliyordum. Gözlerimi yavasca acıp onlara dogru bir adım attım.

Attıgım bu adımın yeni hayatımın başlangıcı oldugunun farkındayım.        

Peki, ama digerleri?   

Karsıdan karsıya telasla gecen kırmızı montlu kız, gazete sesmeye çalısan yaslı adam ya da annesine heyecanla bir seyler anlatan kücük cocuk...

Onlar da biliyorlar mıydı bunun benim ikinci sansım oldugunu?

Farkındalar mıydı bugünün yeni hayatımın ilk günü oldugunun?      

Hic sanmıyordum...