Baba Beni Everme! (Modern Klasikler - 1)

▪️Baba Beni Everme adlı ilk kitaptır▪️

Çok değil yarım saniye önce, "Bir dakika," diyerek benden izin alan Alara, asla ama asla anlayamadığım ve olmasını kat-i suretle beklemediğim bir şey yapmıştı: Elini beline götürmüş, hangi perspektiften bakacak olursam olayım her bakımdan yetersiz göreceğim siyah bir tabancayı belinden çıkarıp masaya bırakmıştı. Tabancanın masaya bırakılırken çıkardığı tok ses kafede yankılanmış mıydı yoksa bu da bana beynimin bir oyunu muydu, emin olamadım. Eğer beynim bana oyun oynamıyorsa, bu manzaraya şahit olanlar en az benim kadar şok geçiyor olmalıydı; zira yudumladığı fakat mideme göndermeyi başaramamış bendeniz, kahveyi tükürmemek için büyük bir mücadele vermiş fakat olayların etkisinden henüz çıkmamıştım.

Tabanca taşıyan bir kadın ne anlama gelirdi veya gelmeliydi?!

'Mafya Queen işte, ne yaparsın Uluğ'cuğum.'

Alara, yüzümdeki şok ifadeye bakıp gülümsedi. Sanki masaya tabanca bırakmamış, aldığı kemer belini sıkmış gibi gayet rahat bir tavırla, "Otururken çok rahatsız ediyor da..." demiş, tatlısını yemeye devam etmişti. Namlunun ucu bana dönmüşken rahat olmam mümkün müydü?

'Uluğ'cuğum, ufaktan ufaktan masanın altına doğru kaymaya çalışıyorsun ama aşağıdan metroya çıkış yok canım.'

Mafyaya bulaşmak için biraz fazla genç değil miyim sizce de?

'Ne genci lan. 32 yaşına geçtin, daha ne genci?'

Fiziki olarak olmasa da ruhen genç olmam mafyaya gelin gitmemi gerektirmezdi! Ayrıca bu ne saçma bir buluşmaydı?! Babam beni nasıl mafyaya verirdi?

'Uluğ gelin olmuş, hassiktir demiş! Nasıl slogan ama! Çok iyi değil mi?'