"Yeni bir yere taşınmak ne kadar zor olabilir ki?" diye kendi kendime sorduktan hemen sonra elimdeki koliyi yere düşürdüm. Apartmanda ses yankılanırken yanlış kanıya vardığımı farkettim. Önümdeki kapı bir anda açıldı. Üstünde sadece şortu olan gri saçları dağılmış çocuk uykulu gözlerle bana bakıyordu. "Ne yapıyorsun sen ya?". "Kolileri düşürdüm. Rahatsız ettiysem özür dilerim". "Evet rahatsız ettin. Saat kaç senin haberin var mı?". Kolumdaki saate baktım. "12". "Yani sabahın körü. Senin yüzünden uykum bölündü. Bunu ödeyeceksin". "Sabahın körü-". Cümlemi tamamlayamadan suratıma kapıyı kapattı. Şok olmuş bir şekilde kapıyla bakışıyordum. Böyle şeyler hep beni bulmak zorunda mıydı? °°°°° Belki de hayatımda yaptığım en güzel şey o apartmana taşınmaktı... °°°°° Bütün hakları Suga'nın jelibon kutusunda saklıdır.