İÇİMDEKİ KEDİ

Her zaman insanları hayvanlara benzetiriz. Yada en basiti insanların maymundan geldiğinin teorisini bile kurduk. Kimisi şahin gibi keskin gözlü. Kimisi papağan gibi herşeyi tekrar eder. Kimisi sazan gibi herşeye kanıp inanır. Kimisi ise tilki gibi kürkçü dükkanına döner.

Ben kendimi her zaman bir kediye benzetmişimdir. Gerektiğinde bir cat walk edasıyla yürüyen zarif bir hanımefendi. Gerektiğinde elde etmek istediğim birşey için sırnaşırım. Gerektiğinde ise oyunlar yaparak sevgi dilenirim. Yıllarca bunu yapmak için eğitildim ben.

Ama şimdi bu şirin kedinin tırnaklarını çıkarma zamanı. Küçük bir çizik sadece başlangıçtır. Çünkü etraf kan koktuğu an bütün köpekbalıkları etrafına toplanır ve oltaya düşerler.
Alınması gereken bir intikam. Yıllarca kaybedilmiş bir benlik. Zorlu geçen bir hayat ve her şeyi mahveden bir AŞK.
Ben kim miyim? Ben patronların tatlı kedisi gecelerin ise vahşi kedisiyim.

Ben GECE KARA'yım. Adım kadar karanlık ve soyadım kadar siyahım.