Ben hiç bir zaman kendim olamadım.Babamın karanlık dünyasında hayatta kalabilmem için rol yapmam gerekiyordu. Yaptım da zaten bütün yeteneklerimi sakladım insanlardan ezik , pasif basit bir kız olarak görünmeye çalıştım. Başardımda ta ki o adam gelene kadar...... - Konuşsana allahın cezası dilini mi yuttun ? Önüme başımı eğmiş adamı dinlerken şalımı daha sıkı tuttum. Ne yapacağımı bilmiyordum. -Aniden yanımda beliren bedenle rahatladım kurtarıcım gelmişti.Hafize Sultan, gerçi burdan çıktıktan sonra büyük bir azar yiyecektim. - Beyim o konuşamıyor kusura bakmayın. Kafamı kaldırıp adının Arslan olduğunu öğrendiğim adama baktim. Suratı belli belirsiz yumuşarken anında kendini toplayıp konuşmaya başladı. - Anladım. Yeğeninize nerde nasıl giyinmesi gerektiğini öğretirseniz sevinirim. Arkasını dönüp giderken arkasında kala kalmıştım.Insan bir özür diler ne kaba adamdı.All Rights Reserved