Şiddetle başlayan hazlar, şiddetle son bulurlar,
Ölümleri olur zaferleri,
Öpüşürken yok olan ateşle barut gibi.
En tatlı bal bile tadıldıkça bıkkınlık verir,
Aynı tat isteği, iştahı köreltir.
Onun için, ölçülü sev ki uzun sürsün sevgin,
Hedefe hızlı giden, yavaş kadar geç varır.
Ve sen sevgilim, paylaş ateşini benliğimle,
Yak ruhumu cehennemin közleriyle.
Çünkü i çine düştüğüm bu aşk o kadar tatlı ki,
Anlayamam ne zamandır öldürdüğünü beni.
O zaman varsın Azraili bu ruhun, aşkı olsun,
Yüreğimden kopacak feryat, tatlı aşkının son sonesi olsun.
Fenerbahçenin liberosu, fenerbahçenin kızıydı o. Hayatını bu renklere aşık olarak geçirmişti.
Onun aksine Barış Alper, galatasarayın jokeriydi. Bir iddialaşmayla girmişti kızın hayatına.
Ne de olsa zıt kutuplar birbirini çekerdi, değil mi?
*kitabın içindeki her karakter kurgusaldır, hiçbir sporcuya kin ve nefret için yazılmamıştır*