Susmayı seçmek bir cezaydı bana göre. Konuşmamayı hak ediyordum. Annesinin ölümüne sebep olabilecek kelimeler söyleyen birisi susmalıydı çünkü. Konuşmak ona yakışmazdı. Konuşmak bana yakışmazdı. Ona göre ise kolaya kaçmaktı susmak. Dertlerden kaçmak, savaşmak yerine tuğlalarla örülü yüksek duvarların ardına saklanmaktı susmak. Onun düşünceleri aklımdaki olumsuzlukları bir bahar yağmurunun sokakları temizlemesi gibi temizliyordu. Beni sarsıp kendime getiriyordu. Korkularımla savaştırıyordu. Beni bir savaşçıya dönüştürüyordu. Güçlü Kalmamı sağlıyordu.....