❝"Beni tanımıyorsun! Senin için hiçbir şey değilim ben!"
Jaemin, Renjun'e doğru bir-iki adım ilerledi, aralarında bir santim kala durdu. Jaemin'in gözlerinin içi kıpkırmızıydı, ağlamamak için kendini zor tutuyor gibiydi.
Kendisine doğru gelen adımlarla Renjun birkaç adım geri gitti.
"Seni tanımıyorum, ha? Renjun. Bazen bebeklik arkadaşı olduğumuzu unutuyorsun." Derin bir nefes verdi, sonra devam etti: "Pamuk şekerden nefret edersin. Çikolata dışında şekerli hiçbir şeyi sevmezsin. Yamuk dişinden sürekli yakınırsın. Bisiklet süremezsin. Mesajlaşırken emoji kullanmaktan nefret edersin. Her kavgada kendini suçlarsın ve içten içe kendini öldürürsün. İsminin içinde geçtiği bir olaydan etkilenenleri görünce içten içe kahrolursun. Suçlu sen olmasan bile. İnsanlara kendinden daha çok değer verirsin. Ten temasından nefret edersin, kişisel alanına saygı duyulmasını istersin. En ufak bir olayı bile kafaya takma kabiliyetine sahipsin ve bunun tüm hayatını etkilemesine izin veriyorsun. Odanda ayna bulundurmuyorsun çünkü hala aynalardan ürküyorsun. Stres bozukluğun ve dikkat dağınıklığın var, bu problemlerin için de iki tane ilaç kullanıyorsun. Birisini sadece sabah diğerini ise dört-beş saatte bir alman gerekiyor. Yüzmeyi biliyorsun ama derine gidince batıyorsun, çünkü çok fazla panik olup çırpınıyorsun, bu yüzden de denizden nefret edersin."
"Bunlar sadece bildiklerimin küçük bir kısmı. Seni senden daha iyi tanıyorum çünkü sen benim için bir şeysin. Ayrıca gerizekalısın. Çünkü bahsettiğim o şeyin ne olduğunu anlayamıyorsun. Benim için ne ifade ediyorsun, biliyor musun?"
Renjun tam cevap verecekken Jaemin onun konuşmasına izin vermeden devam etti.
"İşte bunu kendin bulacaksın. Ve hayır, sen benim için bir kanka değilsin."❞
→∞←
started: 18th october 2018
finished: 27th november 2018
published: 18th october 2018
genre: fan fiction/text