Yanmama İzin Ver (Kaderle Kumar serisi 2.Kitap)

Adam, kadının gecesi aydınlansın diye yaktı kendini.

'Gülüşünü bölen iç çekiş, ağlarken boğazında düğümlenen hıçkırık olayım. Ve olsun son nefesinde bile sayıkladığın tek ad benimkisi. Beni unutma. Unutama... Bu benim sana bedduamdır.'

Rüzgar üç yıl önce ki Ashrafı kaybettiği günden beri, asla eskisi gibi olamamıştı. Yakmıştı, yandığı kadar. Kanatmıştı kanadığı kadar. Bir Ademin kırık lakin lanetli kalbiyle göklere ve yerlere savaş açmıştı adam.

'Cennet seni bana borçlu. Belki bir sokağın sonunda, belki kırık bir kaldırımın uğursuz, çatlak taşında karşılaşacağız. Belki bir kitapçının son rafında belki de bir uçurumun tam kenarında... Ama karşılaşacağız.İşte o vakit asla seni bırakmayacağım.'

Ve adam haklı çıktı...

'Bırak dua etmek Azizlere kalsın. Biz küfür edelim. Bu kadere ve kedere küfür edelim.'