Karmaşık
  • Reads 30
  • Votes 2
  • Parts 1
  • Reads 30
  • Votes 2
  • Parts 1
Ongoing, First published Nov 09, 2018
Hayatta hiçbir şey istediğimiz gibi gitmediğin de kime danışırız? 
Anne, baba, kardeş, arkadaşlar? 
Hangisinin sırası bizim için daha önemli olmuştur? 
Kendimizi kim olarak algılamak da ve önceliğimizin hangisi olduğuna nasıl karar vermekteyiz? 
Çoğu insan bunun arasındaki farkı yargılama gereksinimi duymaz. 
Öncelik kim veya ne olursa olsun, her zaman için tek bir sonuç vardır. 
Bizim neye, kime veya nasıl bir hayata sahip olmak istediğimiz düşüncesidir. 
İşte ben de tam olarak o düşünceye sahip olduğum zaman diliminde aslında düşüncelerimin bir öneminin olmadığını anlamıştım. 
Hislerimizin, bazen mantıklı yanlarımızı bizim bile bilmediğimiz şekilde etkilemesi, bizim kendimizi bulmamız da önemli bir adım olabilirdi. 
Bunu anlayabilmek için öncelikle mantıklı yanımı susturmalı ve hislerime kulak vermeliydim. 
Ben ise sadece kendimi düşündüm. Ondan sonra ise hiçbir şey eskisi gibi olmadı.
~~~
İlginç bir gençlik hikayesi :) 09.11.2018
All Rights Reserved
Sign up to add Karmaşık to your library and receive updates
or
Content Guidelines
You may also like
You may also like
Slide 1 of 10
DÖRT ÇEYREK cover
Bir Ship Meselesi • Yarı Texting cover
NEFES (+18) cover
-SAUDADE- cover
Alev (Kadın Asker) cover
TAKINTI  cover
Acımasız Ağa(Tamamlandı✓) cover
Abimin Arkadaşı/Yarı Texting  cover
Gecenin Ucunda |  Texting cover
Yüzbaşı'nın komşu kızı =texting= cover

DÖRT ÇEYREK

28 parts Ongoing

Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi. Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi. Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi? İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri. Mumlar üfledim, dilekler diledim. Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim. Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim. 🏀 "Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?" "Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."