AY IŞIĞI VE GECENİN SANRISI
"Artık üzerimden kalkmayı düşünüyor musun?"
Üzerinde olduğumu daha yeni fark ederken onu umursamayıp,
"Bir sesini kesebilir misin acaba? Vurulmak mı istiyorsun be!" diye fısıldadım sinirle.
"Beni önceden de vurmaya çalıştığın için alışığım aslında ay ışığı, sen kendini düşün."
Konu hangi ara oraya geldi ya, vurmaya çalışmışsam ne olmuş yani o da rahat dursaydı! Zaten refleksleri fazla iyi olduğundan kurşunumdan da kolay kurtulmuştu.
"Kaşınma atarım bak seni kurşunların önüne, gecenin sanrısı."
Bu lakabı seviyor olmalı ki muzurca beni süzdü. "Şu an üstümde olman seni şanslı kılmaz ay ışığı, durum senin aleyhine."
Birden belimi kavrayıp benim üstüme geçti bunu neden yaptığını üzerimden geçen kurşundan anladım. Üzerime geçip üstümüze yağan kurşunlardan beni yaptığı kalkanla koruyordu.
"Atışta iyi olabilirsin ama büyüde kat edeceğin fazla yol var, ay ışığı."
Evet burdaki dünyada yeniyim ve katedeceğim fazla yol var. Nerden bilebilirdim ki birden bu evrene geleceğimi ve sihirle tanışacağımı?! Ayrıca bu üstümdeki herifide unutmamak lazım!
Dünyada normal bir insanken bu dünyanın neleri neleriymişim meğer...
