Pinokyo hikayesiydi bizim hikayemiz.. Ama melek ben değildim. Ben Pinokyo'nun ta kendisiydim. Melek olan oydu...
Ancak ne benim yalan söyleyince burnum uzardı, ne de o bu problemi çözerdi..
İstediğim kadar yalan söylerdim. Çözecek problemi kalmazdı onun..
Ben sadece bir kuklaydım. Şimdi kuklalar önemsenir mi ki? Kukla dükkanı olsa kimse dönüp bakmaz, gayet açık..
Ama o önemseniyordu. Benim gibi değildi. Değersiz gibi görülen tahta parçasından ibaret değildi. İnsanlar onu istedikleri gibi oynatamazlardı..
Onun kanatlarını yalnızca ben görebiliyordum. Neden o beni göremiyordu?
Ey Asil Melek!
Kanatlarını bana biraz ödünç verebilir misin?
Bir makas alıp iplerimi keser misin?
Kurtarır mısın beni tahtalarım sökülmeden önce?
Ya da tüm umutlarımı yitirmeden önce?
Yapamazsın...
Çünkü çoktan umutlarım yıkıldı.
Onları yıkan sendin...