"Bu söylediklerine inanmıyorum, hepsi deli saçması! Hafızamı kaybettim diye benden faydalanmaya çalışıyorsun! Ben asla seninle birlikte olmadım!"
"Ne derler bilirsin; 'Asla, asla dememek lazım.'"
Karşımda durmuş yüzünde o nefret ettiğim ukala gülümsemesiyle bakarken bütün vücudum öfkeyle cayır cayır yanıyor. O ise bu halimden memnun kalarak yüzündeki sırıtışı büyütmekle meşgul. Tamam, o gülümseme birçok kızın aklını başından alacak kadar muhteşem olabilir, ara sıra bende dalıp gitmiyor değildim ama onun kim olduğunu biliyordum. Kendini beğenmiş, küçük dağları ben yarattım tavırlarından da nefret ediyordum.
Bu yüzden söylediklerinin uydurma olduğundan yüzde yüz eminim, hafızam benden son 4 yılı çalmış olabilir ama kendimi tanıyordum. Bu ukala çocukla birlikte olacağıma ölürdüm daha iyi!
Bu kadar büyük konuşmamam gerektiğini öğrendiğimde her şeyin için çok geç olmuştu.
***
Bu hikaye bana aittir. İzinsiz kopyalanması durumunda işlem başlatılacaktır.
05**: Öncelikle yaşanan durum için sizden özür dilerim. Adamlarım adına da kusura bakmayın meslek icabı fazlasıyla ketumdurlar. Bayılttığınız adamıma gelecek olursak, hayır katil olmadınız. Ufak bir beyin sarsıntısı geçirmiş şu anda hastanede iyi olacak.
Siz: Meslek icabı?
05**: Takıla takıla oraya mı takıldın gerçekten?
Siz: Pardon ya kusura bakma takılacağım yeri sana sormayı unuttum.
05**: Neyse ortada bir olay yok. Konuşmanın da bir anlamı yok. İyi günler.
Siz: Buraya bir temizlikçi göndermlisin. Tabi eğer yaşananlardan dolayı gerçekten üzgün ve pişmansan.
05**: Neden?
Siz: Adamların evime ayakkabılarıyla girdiler ve her yeri karıştırıp evimin ağzına sıçtılar? Bence bu yeterince açık bir neden.
05**: Pekala, 1 saat sonra kapında
olur.
Siz: Bu arada adın neydi?
05**: Gerçekten?
05** kişisini Gerçekten
olarak kaydettiniz
○°○°○○°○°○°°○○°○°○°○○
İlk yayınlanma tarihi: 04/12/2023