RUHUMLA DANS ET

©Tüm hakları saklıdır

Günlerdir dokunamadığım yüzü iyice solmuş ve göz altları morarmıştı. Ona her dokunamadığım gün kendime bir kez daha lanet okuyordum. Berbat haldeyken bile çok yakışıklı bir adamdı. Onu ilk defa bu şekilde yorgun ve bitkin görmüştüm.

Benden sonra bu halde olduğu kesindi. Aniden gözleri bana dönünce günlerdir bakamadığım gözlere doya doya bakmak istedim. Ama yapamazdım, biraz daha bakarsam etkisine kapılırdım.

Hızla gözlerimi çektiğimde bakamasam bile hayal kırıklığında kaldığını hissedebiliyordum. Günlerdir ne mesaj atmış, ne de aramıştı. Gerçekten pes mi etmişti. Artık hiçbir şey bilmiyordum.

Ona geri bakmak istesem de etkisine girmek istemediğim için yolumu değiştirip hızlıca ordan uzaklaşmıştım. Arkamdan geldiğini hissettiğimde adımlarımı hızlandırmıştım ama kolumdan tutmasıyla durmak zorunda kaldım.

"Buket..." Uzun bi sessizlik olmuştu. Gözleri gözlerime değdiğinde onu ne kadar özlediğimi bir kez daha anlamıştım. İsmimin onun dudaklarından çıkması hoşuma gidiyordu. Gözlerimi gözlerinden ayırmak istesem de yapamadım. Gerçekten bu adamın etkisine çok çabuk kapılıyordum.

Ellerini yanaklarımda gezdirirken geri çekilmem onu biraz hayal kırıklığına uğratmıştı.
"Artık kendini benden mahrum bırakma. Yalvarırım sana." Sözleri beni ne kadar derinden etkilesede yapamazdım. Suskunluğumu korurken cümlesine devam etti.

"Kız bana istersen döv ama yeterki susma yalvarırım ..." Sesindeki yorgunluk öyle yaralamıştı ki beni. Bu adamı bu hale soktuğum için kendimden nefret ediyordum. Gitmeye yeltendiğimde kolumdan bir kez daha tuttu. Hızlıca kolumdaki kolunu çektim. "Dokunma bana."

Beni dinlemeyip hızlıca kollarımdan tutarak beni kendine doğru çekti. Dudaklarımız birbirine değerken kalp atışlarımın dışarıdan bile duyulduğunu farkettim...