Yedi asırlık yaşamım boyunca soğuk tenimin algıladığı tek sıcaklıktı, minik avuçlarından başladı yayılmaya bedenime, sonra, sonra ise gözlerime düştü dudaklarının iç gıdıklayan ısısı. Kapalı göz kapaklarımı araladığımda, ilk defa maviyi görmüş gibi gördüm gözlerini, sanki daha önce bakmamışım gibi hissettirdi gökyüzüne. Şimdi anlıyorum neden gökyüzünün, güneş tam tepedeyken huzur vermediğini... şimdi anlıyorum neden güneşin tenimi ısıtmadığını... İki gökyüzüm var şimdi benim, bir sağ, bir sol gözün... tek sıcaklık kaynağım var, teninin ısısı olan. Sonra sesin var birde. Vivaldi den dinlenilen dört mevsimi anımsatan. Meleğim, küçük adamım... ait olduğum yegâne varlık, karşımda, benim için diz çöken milyonlar var iken ben, sana teslim oldum. Seninim, benimsin.All Rights Reserved
1 part