Dni, które nie wrócą

Filozofia. Niezobowiązujące spotkania. Pozerstwo.
Sam lubi każdą z tych rzeczy bardziej, niż można przypuszczać.
Nie lubi jednak brania odpowiedzialności za powoli kiełkujące skutki błędów, które przyszło mu popełnić, kiedy za sprawą zaślepienia chorobliwym pragnieniem bycia adorowanym zatracił prawdziwego siebie. Pozwolił, aby fasada ogarnęła go całkowicie i przysłoniła resztki dającego o sobie znać rozsądku, być może naprowadziła stale napierające na siebie myśli na sprzyjający łgarstwu tor i zdeformowała obraz rzeczywistości.
Tymczasowy pobyt u stosunkowo konserwatywnej ciotki ani trochę go nie martwi. Doskonale wie, aby darować sobie wysokie oczekiwania, w razie gdyby miał się później rozczarować. A to na pewno nastąpi.
Przecież nic nie trwa wiecznie.
I rzeczywiście - nawet ta sztuczna sielanka musi doczekać się kryzysu w postaci telefonu od przeszłości. Sam nigdy nie przypuszczał, że wszystko zacznie się walić w tak niepozornym momencie, zupełnie jak za sprawą wprawionej w ruch kostki domina.
A to i tak nie koniec, bo za powoli rozmywającą się otoczką obłudy będą czaić się niewyobrażalnie poważne konsekwencje.

W powieści występuje podział na cztery części:
1. Wyrok (1-6);
2. Powód (7-15);
3. Zmiana (16-21);
4. Zgoda (22-26).
+ epilog

Powiązane z "Młodością, która nas pochłania".

1 miejsce w kategoriach "General Fiction" oraz "Splątane LGBTQ+" w konkursie "Splątane Nici 2019" organizowanym przez @glnozyce.