"Hindi ako takot mamatay,lahat nalagpasan ko na, pati Si kamatayan nakilala ko na pero--" napatigil ako ng sumabat sya sa kin. ano nga ba ang saysay ko kung hindi ko rin sasabihin ang nararamdaman ko. "Pero--ano?" "Pero takot akong mawala ka" A moment of silence ang pumalibot sa paligid. Bago ako nagpatuloy sa pagsasalita. "Pero kung mawawala kalang naman, its better to let you go hanggang maaga pa bago may mangyaring masama" "Candice" "Mas mabuting magpaalam na ako sayo" "Pero---" "Ang Sabi nila ang love ay sinasakrapisyo at ito ang ginagawa ko ngayon, ang palayain ka" I want to cry pero pinipigialn ko na lumabas ang aking luha. "--Bye" "---baka Hindi na tayo magkita pa ay Mali h-hindi na t-tayo magkikita pa habang buhay.... Paalam Karl" sabi ko sakanya at dahan dahan na tinalikuran sya. tama namn ang ginawa ko diba? wala akong puwang sa puso nya dahil ang tanging nagmamay-ari lang ng puso nya ay ang ASAWA nya na iniwan sya. kya ito na ang simula na alisin tong nararamdaman ko at burahin sya.....it's time to let him go.