Karanlıkta tek başına kalmış bir çocuğun duyguları nasıl karmaşıksa, benim hayatım da o kadar karmaşıktı işte. Hayatımdaki olaylar çok hızlı gelişti ve gözümü açıp kapayıncaya kadar kendimi nerede bulduğumu anlayamadım. Bende kendimi kağıtlara, cümlelere, satırlara teslim ettim. Bunlar 16 yaşında yazmaya başlayarak rahatladığını hisseden bir çocuğun iç sesleridir. Okuyup anlayama çalışan bir kaç insan olacağını sanıyorum.All Rights Reserved