Ellerini bana doğru uzattı. Suya muhtaç bir insan gibi, ellerine ihtiyacım vardı. Ama ne bende o güç ne de o cesaret vardı.
"Hadi, ellerini bana ver. Herşey daha güzel olacak emin ol." Dedi.
Yapamazdım. Yapamazdım değil yapmamalıydım. Herkes için, en iyisi buydu. Ayağım yavaşca boşluğa gitti. O sırada kolumdan çekilmem ile, kendimi birinin üstünde buldum. Düşmüştük birlikte. Ağlamış gözlerimle, gözlerine baktım. Nerden bilebilirdim ki ömrüm boyunca bu gözlerle sınanacağımı. O geceden sonra anladım Aldığı her bir nefes, benim şükrüme sebepti.