"... Üzerimdeki ölü toprağı rüzgara karışıp giderken kendimi hiç hissetmediğim kadar canlı hissediyorum. Aslında en büyük hayalimiz sabah uyanabilmek olmalı, eğer yarın sabah uyanamayacağımızı bilsek hangi hayal kırıklığımız yakabilir canımızı? Nefes almak mesela ne kadar basit değil mi? Ama aslında en büyük başarımız da, ödülümüz de hala içimize çekebildiğimiz bu hava çünkü kalbiniz durmadan atmaktan yorulduğunda, nefes almayı bıraktığınız anda hayattaki bütün muhtemel başarılarınızda rüzgara karışıp gidiyor ellerinizden. Ama o gün bunları anlatmazdım size. Bilmiyordum, anlamamıştım daha aslında ne kadar değerli olduğunu sahip olduklarımızın. Daha gençtim uzun süre ölüm diye bir gerçeğin karşıma çıkacağını düşünmüyor, onu aklıma bile getirmiyordum... "