...Φαγητά και γλυκά στη σειρά σαν σε συμπόσιο,που ολόκληρη στρατιά μπορεί να χορτάσουν,να περιμένουν άραγε ποιον;Η πόρτα χτυπάει άνθρωποι γνωστοί,συγγενείς μεταξύ τους άγνωστοι,μυστικοπαθής. Χιλιάδες μες την πόλη ψυχές,άλλες ίδιες άλλες διαφορετικές. Με φιλάνε και με αγκαλιάζουν,προσπαθούν να δείξουν αγάπη που δεν νιώθουν,να με καλοπιάσουν με λεφτά που καμία αξία δεν έχουν,να με κάνουν να νιώσω συναισθήματα κενά,συναισθήματα που ποτέ δεν έχουν υπάρξει...Bảo Lưu Mọi Quyền