Sa mata ko, SYA lang. Sa mata nya, kaming LAHAT. Ako, iniiyakan ko sya. Samantalang sya, iniiyakan nya ang sarili nya. Mahal na mahal ko sya, pero sya, mahal kaming LAHAT. Ginagawa ko lahat para sa kanya. Pero sya, ginagawa ang lahat para mapasaya kaming LAHAT. Todo effort ako para mapansin nya. Samantalang sya, nakatayo o nakaupo lang ng walang ginagawa, kilig na kilig na ako, yung konting ngiti nya lang, laglag na ang puso ko. Marinig ko lang ang boses nya, para na akong nakarinig ng boses ng anghel. Pero alam mo ba kung ano ang pinakamasakit sa lahat? Yun yung ang "LAHAT" ay hinding hindi mapapalitan ng "AKO". Hindi naman sa selfish ako, pero sana naman, sya na naman ang gumawa ng paraan para mapansin ko, mapangiti ako, iyakan ako, mapasaya ako, at masabihan nya ako ng salitang makakapagpatigil ng tibok ng puso ko, ito ang salitang "MAHAL KITA". Hindi lang yung puro ako ang gumagawa nun. Pero kahit ganun, I will never, ever, give up on him. I will do EVERYTHING to make him mine. And... I will let him feel what a sasaeng's love feels like. Will I succeed? OR... NOT?