Alya Albora, vefat eden eşinin vasiyetini yerine getirmek için cenazesi ve beş yaşındaki oğluyla Kanada'dan Mardin'deki Albora topraklarına gelir. Ancak bu gelişin bir dönüşü ve Albora'dan çıkışı yoktur. Albora aşiretinin başı Cihan Albora, Alya'nın çırpınışlarına kayıtsız kalmasa da çocuğunu alıp gitmesine izin vermez. Geçmişin karanlığı, saklanan sırlar ve bölgenin gerçeği ile yüzleşen Alya Albora, kendini kocasının ailesiyle büyük bir mücadele içinde bulur.

Senin tutkunun esiri olmak , özgürlüğüme taçtır.

Ömer Ünal, gece klübü olan Pera'nın sahibidir. Uzun yıllar yöneticilik yapmış Kıvılcım Arslan'la yolları kesişir. Yasaklarla ve engellerle dolu bu yolculukta aşk nasıl galip gelecektir? Yepyeni bir #KıvMer hikâyesi.

i'm sorry, dave

+82 10 1311 5960: Hamileyim. JJK: Kimsin?

"Beş saniye? Çok saçma. Benim bir kadına ömrümü adayıp adamayacağımı o beş saniye mi belirleyecek?" "Ömrünü adamak zorunda mısın?" "Ben sevdiğim zaman bir ömür boyu onunla olmak isterim." ••• Aşık olmaman gerektiğini bildiğin kişiye kapılıp gittiğini hissettin mi hiç? Canın acıyarak, azap çekerek sevdin mi birini? Küllerinden doğup birbirlerinde kendilerini bulan, nefretten aşka dönüşen imkansızlıklarıyla Cihan ile Alya'nın hikayesine tanıklık et. 'αѕ̧k, ímkαnѕızα αѕ̧ıktır.'

balimkaplan: Of hamileyim diyince mi bakasın geldi erenelmali18: Sabahın köründe manyağın biri bana baba oluyosun yazınca napmam gerekiyodu Eren Elmalı Texting Hayran Kurgusu. Bu hikaye hiçbir gerçeklik barındırmaz.

"ateşle oynuyorsun barış alper..." Başını sallayıp gülümsedi, "ateşten korksaydım kendimi sana kaptırmazdım."

"Gökalp... bizim oğlumuz. Sen onun öz babasısın." Barış'ın gözleri bir anda irileşti, sanki zaman donmuş, dünya sessizliğe gömülmüştü. İçine bir şey çarpmış gibi oldu, ne bir ses, ne bir hareket... sadece bir ağırlık. Göğsüne saplanan görünmez bir sancı gibi. Kalbi, aniden ritmini şaşırdı; ne hızlandı ne durdu, sadece derin bir sessizlikle yankılandı içindeki boşlukta. Ama artık başka bir şeydi o. Artık sadece bir çocuk değil... Barış'ın kanından, canından bir parça... içini paramparça eden o açıklamanın tam merkezindeydi. Gözleri doldu. Yanaklarına inmeyen, ama gözbebeklerinin içinde büyüyen o doluluk... yılların eksikliği, farkında olmadan duyduğu özlemin ağırlığıydı. "Benim..." dedi Barış, sesi titrek ve neredeyse duyulmazdı. Dudakları zorla oynadı, kelimeleri dışarı çıkarmak isterken titredi. "...oğlum mu?"

0504: Fazla güzelsin çocuk Güzel çocuk: efendim?