Değerini kaybetmeden bilemeyenlerin hikayesi.. Bazen insan birini yanında tutmayı bilmez, ama onun yokluğunu da istemezsin. Kaybetmeyi göze alamaz, ama kazanmak için mücadele etmezsin. Bağlanmaya cesaret edemez, ama ondan tamamen kopmayı da beceremezsin. Ne sevilmekten vazgeçer, ne sevmeyi bilirsin. Hani çok sonra zaman geçer de başka birisi gelir kaybedersin ya.. İşte o zaman dökülür dudaklardan itiraf edercesine: Ne gözümü alabildim, ne göze alabildim... Başka insanlarda aşkı aramak çok mu yanlış? Peki ya bu yanlışlar doğruları götürürse? Ya kovalayan kovalamakdan sıkılırsa?